Δυστυχώς δεν ήταν έκπληξη για την εκπαιδευτική κοινότητα η επιβολή, από το υπουργείο παιδείας, και η έγκριση του από το ΙΕΠ, του εκπαιδευτικού προγράμματος «αγωγής υγείας» για μαθητές/τριες γυμνασίου, με τον τίτλο «Προγεννητική Αγωγή, προετοιμασία για την γονεϊκότητα, Σεξουαλικότητα-Γονιμότητα-Γονεϊκότητα, μια αδιαχώριστη ενότητα». Πρόκειται για πρόγραμμα της ΜΚΟ «Ελληνική Εταιρεία Προγεννητικής Αγωγής» που αυτοπροσδιορίζεται ως εκπαιδευτικό-πολιτιστικό Σωματείο, «το οποίο στοχεύει στην προετοιμασία των νέων για τον αυριανό γονεϊκό τους ρόλο, ξεκινώντας από την σχολική ακόμη ηλικία».

Η γενική κατακραυγή της κοινωνίας και του εκπαιδευτικού κινήματος , ανάγκασαν την υπουργό και τους κύκλους που εκπροσωπεί να αναστείλουν προσωρινά τα σκοταδιστικά και αναχρονιστικά σχέδια τους . Είναι πλέον σαφές και κατανοητό πως αποτελεί πολιτική επιλογή της υπουργού να προωθήσει στα σχολεία τη «θεωρία του αγέννητου παιδιού» που συνδέει άρρηκτα τη σεξουαλικότητα με τη γονιμότητα και τη γονεϊκότητα . Πρόκειται για αντιλήψεις ανεκδιήγητες και εγκληματικές που βάζουν στο στόχαστρο τις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα και τα δικαιώματα τους, που κατακτήθηκαν με συλλογικούς και κοινωνικούς αγώνες, από το φεμινιστικό και ΛΟΑΤΚΙ κίνημα. Θέτουν επίσης σε αμφισβήτηση το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματος, την ελευθερία επιλογής του ατόμου ως προς τη σεξουαλικότητα του.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το ΙΕΠ απεμπολεί τον επιστημονικό του ρόλο και λειτουργεί ως απλός βραχίονας υλοποίησης των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης, πρόκειται για έναν ακόμα κρίκο σε μια αλυσίδα ενεργειών του, που ως αποκλειστικό στόχο έχουν να προσδώσουν μια επίφαση επιστημονικότητας στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης. Τα τελευταία τρία χρόνια το ΙΕΠ αναλώνεται :

• Στην επιβολή της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού και της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας.
• Στην επιβολή των αντιπαιδαγωγικών εργαστηρίων δεξιοτήτων.
• Στην επιβολή, δια της ηχηρής σιωπής του, της τηλεκπαίδευσης χωρίς κανένα επιστημονικό και παιδαγωγικό πλαίσιο.
• Στην επιβολή του αισθήματος κανονικότητας, αγνοώντας τα γνωστικά προβλήματα που δημιούργησε η τηλεκπαίδευση στους μαθητές και στις μαθήτριες . Η επιλογή να μην εκπονηθεί συγκεκριμένο παιδαγωγικό σχέδιο, από την αρχή της σχολικής χρονιάς, για την οργανωμένη κάλυψη των κενών των μαθητών , αποτελεί μνημείο υποτέλειας στις προσταγές της ηγεσίας του υπουργείου .

Ο ρόλος του ΙΕΠ, με το συγκεκριμένο πλαίσιο λειτουργίας του έχει, πλέον , εκπέσει σε ένα απλό πλυντήριο επιστημονικού ξεπλύματος των αντιδραστικών και αντιεκπαιδευτικών πολιτικών της κυβέρνησης .

Απαιτούμε την άμεση κατάργηση του ΙΕΠ με τον τρόπο που λειτουργεί σήμερα και την δημιουργία μιας Ανεξάρτητης Αρχής Εκπαιδευτικής Πολιτικής , η οποία θα λειτουργεί , πέρα από πολιτικές πιέσεις, αποκλειστικά προς όφελος της δημόσιας δωρεάν παιδείας .